O enfoque de Nagiko

Unha noite ollei “The Pillow Book” e quería renderlle homenaxe. Non coñezo a Peter Greenaway, e de coñecelo, fixo que me caería mal. Ten películas insoportables, pero esta está guapa. Guapísima. O brazo pertence á protagonista e narradora: Nagiko. Non lles vou contar de qué vai; Sei Shonagon escribe alá polo ano mil, na corte da emperatriz Sadako, en Kyoto:

“Dúas cousas non nos faltarán: as delicias da carne e as delicias da literatura”.

O calendario é un pretexto, repito, para homenaxeala. Homenaxeala a ela. Shunga. Caligrafía. Impudor sobre os temas universais e nada que engadirlle. Estamos no 2011, a quén lle importa o ouro do tempo.
_

A volta ao día en oitenta mundos

Este título de Cortázar é perfecto. Unha empresa de mensaxería ou transporte urxente que opera nun tempo surrealista e romántico, enganoso, ou sen tempo, sen espacio-tempo, paquetes espontáneos, a modo, en barco, con abordaxes e extravíos e cambios de mans, Jean-François Pilâtre de Rozier, 1783. Imaxe que require a participación do consumidor. Pode funcionar e pode ser despreciada polo cliente.

A idea inicial estaba cargada de cores, tipos e efectos. O globo sería un mapamundi. Tres meses despois fica o esqueleto, unha University Roman pola que pasa todo o ar, tamén o gas. Buscamos, ea, un elegante minimalismo.
_