O viño que o ano que ven embruxará a Robert M. Parker ata o extremo de considerar deixalo; de 90 puntos non baixa. Sen tráfico de influencias, sen untar a ninguén e, o máis importante, sen parkerizar o viño, que agora é costume entre empresarios e enólogos: axustar o traballo aos gustos do gurú para abrir negocio. O enólogo mediático é o avó, que non hai quen o baixe do tractor, coa súa viseira de Bayer, xofre na roupa, xofre na boca, sen asomo de mildeu nos miolos, ou eso di el cando se farta de escoitar parvadas e arranca para o galpón.
Non é un eloxio finxido da pobreza e dureza do campo. Contratáronme para que lles deseñara a etiqueta das botellas e aplico o que me ensinaron os xefes; tódolos clientes son iguais, dá igual Vega Sicilia ou o alquimista que obtén veleno do caíño: aos dous se lles cobrará ben.
_
